Ostara valt ieder jaar op de lente equinox. Dag en nacht zijn even lang en vanaf nu breekt de tijd aan dat het licht wint van het donker.
Ostara is de godin van de lente en van de vruchtbaarheid en dat is precies waar dit lentefeest over gaat.
Ostara is een moment om de komst van het nieuwe leven te vieren!
Tijd voor een feest
In de oude landbouw georiënteerde samenleving is Ostara het startsein dat het land weer actief bewerkt kan worden. De tijd om gewassen in te zaaien breekt aan. Het is de aftrap van het landbouwseizoen. Dat is reden voor een feest!
In onze westerse wereld volgen we tegenwoordig de christelijke traditie en vieren we rond deze tijd van het jaar Pasen. Tijdens dit feest wordt de dood en wederopstanding van Jezus als de Christus gevierd. Maar hardnekkig als oude volksgebruiken zijn is Pasen vandaag de dag nog doorspekt met heidense tradities. Het aloude thema van Ostara is nog steeds springlevend!
De haas is direct verbonden aan de godin Eostre of Ostara die het begin van de lente aankondigt. De haas was voor de oude Germanen en Kelten een symbool voor vruchtbaarheid en wellust. Geen wonder dat de haas verbonden is met de lente; de meest vruchtbare tijd van de natuur. De lente is de tijd van jonge dieren en ontluikende gewassen. Net als de haas zijn ook eieren en de rozijnen en noten in de paas stol elementen die stammen uit een tijd van voor het christendom. Het paasfeest zoals dat vandaag wordt gevierd heeft hiermee duidelijk elementen die stammen uit een tijd van (ver) voor het Christendom.
Maar ook in het nieuwtestamentische bijbelse verhaal over de dood va Jezus vind je elementen terug die wijzen naar een natuur en vruchtbaarheidscultus! Volgens het paasverhaal sterft Jezus op goede vrijdag om op paaszondag te zijn opgestaan en dus herrezen uit de dood.
Het verhaal van de wederopstanding van Jezus is hiermee duidelijk geïnspireerd op een ouder verhaal. In het oude Egypte maakte men een godsbeeldje van de god Osiris van klei. In dit beeldje van (nog natte) klei werden vervolgens graankorrels gedrukt. Daarna werd het beeldje drie dagen in een graf gelegd. Tijdens deze dagen was het volk in rouw om de dood van hun god Osiris. Na drie dagen werd het beeldje van Osiris weer uit het graf gehaald. Het kiemende graan gezien als het nieuwe leven. Osiris was uit de dood herrezen en dat was toen in Egypte een reden voor een uitbundig feest!
Het levensritme van de natuur
Leven, sterven en opnieuw leven spelen een belangrijke rol in iedere agrarische samenleving. Het is het ritme van de seizoenen en de natuur.
Het Avondland is zijn band met de natuur voor een groot deel kwijtgeraakt. Maar wie goed kijkt ziet dat door de tijd een, door de verandering van de cultuur heen oude elementen bewaard blijven. De lente is een moment van nieuw leven! Dat was zo bij de Kelten en de Germanen, dat is zo in een Christelijke samenleving en dat blijf bestaan in een seculiere samenleving zoals we vandaag de dag zijn. Eigenlijk vieren we in het westen met de paaseieren, het paasbrood en de lentetakken in huis nog steeds Ostara.
Mensen hebben behoefte aan structuur en orde. Dat begrepen de ouden Germanen en Kelten ook. Ze vierden feest op belangrijke momenten in het jaar. Als de lammeren werden geboren, Wanneer de lente begon, tijdens midzomer en als de oogsttijd aanbrak. Dat ritme hebben we vandaag nog steeds maar de feesten zijn tegenwoordig Christelijk. Eigenlijk is ook de christelijke kalender met haar feestdagen gebaseerd op het ritme van de natuur. Met het inboeten van de betekenis van het Christendom in Europa verdwijnt ook het betekenis geven op vaste momenten in het jaar.
Het leven vieren!
Het seculiere westen is weggedreven van de natuur. De stad is vierentwintig uren per dag verlicht. Aardbeien eet je ook in de winter. Werk is niet meer bepaald door seizoenen maar het hele jaar hetzelfde. Huizen zijn volgens moderne maatstaven verwarmd.
Bewust worden van wie wij zijn. Stilstaan bij het moment. Leven met het ritme van moeder natuur. Dat is de moderne westerling voor een groot deel verleert. Terugkeren naar een leefritme dat moeder natuur je gegeven heeft. Bewust stilstaan bij momenten in het jaar zoals Ostara. De cultuur die we in het westen hebben vind voor een groot deel zijn oorsprong in een Germaanse en Keltische landbouwcultuur. De cirkelgang van de seizoenen bood ieder jaar weer orde, structuur en gaf zin aan het leven. Dat doet ze vandaag nog steeds. Ostara is geen verhaal uit lang vervlogen tijden maar geeft ook vandaag doel en inspiratie!
Of je nu Pasen viert of Ostara; iedereen heeft behoefte om op momenten het leven te vieren. Welk moment is dan passender dan het begin van de lente?
