Mabon, ook wel bekend als het Keltische herfstequinox feest, is een van de belangrijkste seizoensgebonden feesten in de Keltische traditie. Het wordt gevierd rond 21-23 september, wanneer dag en nacht gelijk zijn en de herfst zijn intrede doet.
Wat betekent Mabon vandaag nog?
De oorsprong van Mabon gaat terug tot de pre-Christelijke Keltische volkeren, die leefden in West-Europa. Voor hen was dit een cruciaal moment in het jaar, Het moment van de late oogst en de overgang naar de donkere wintermaanden markeerde.
Mabon mythologie
In de Keltische mythologie wordt Mabon geassocieerd met de god Mabon ap Modron, die als de “Grote Zoon” bekend staat. Hij wordt gezien als de beschermer van de wilde dieren en de natuur. Volgens de legende werd Mabon als baby ontvoerd uit de armen van zijn moeder en moest hij worden gered door de helden van de Mabinogion-cyclus.
Een moderne kijk op Mabon
Tijdens Mabon vier je het evenwicht tussen licht en donker, tussen zomer en winter. Het is een tijd van dankbaarheid, reflectie en voorbereiding op de komende winter. Traditioneel worden er offers gebracht aan de goden, zoals vruchten, granen en wijn, om hen te bedanken voor de oogst en te vragen om bescherming in de donkere maanden.
Veel Mabon-rituelen en tradities zijn gericht op het vieren van de verandering van de seizoenen en het in balans brengen van de elementen. Mensen verzamelen zich vaak in groepen om samen te mediteren, te zingen, te dansen en te feesten. Vaak worden er ook kransen en mandala’s gemaakt van herfstbladeren, eikels en andere natuurlijke materialen.
Hoewel Mabon tegenwoordig vooral door neopaganisten en Wicca-aanhangers en heksen wordt gevierd, is het feest ook populair bij natuurliefhebbers en mensen die op zoek zijn naar een meer spirituele verbinding met de cyclus van de natuur.
Of je nu Keltische roots hebt of niet, Mabon biedt een mooie gelegenheid om stil te staan bij de veranderingen in de natuur, dankbaar te zijn voor de oogst en je voor te bereiden op de komende winter. Het is een tijd om te reflecteren, te vieren en je te verbinden met de eeuwenoude tradities van onze voorouders.
Mabon vieren vandaag de dag
Een moderne manier om Mabon te vieren, een feest dat het evenwicht tussen dag en nacht markeert, zou kunnen zijn om een duurzame oogstmaaltijd te bereiden met seizoensgebonden en lokale ingrediënten. Je zou ook een picknick in de natuur kunnen organiseren om de overvloed van de herfst te vieren, of een meditatiesessie in de buitenlucht kunnen houden om dankbaarheid te tonen voor de natuur en haar gaven. Daarnaast zou je een ritueel kunnen uitvoeren waarbij je symbolisch loslaat wat je niet langer nodig hebt en intenties zet voor de komende periode. Het belangrijkste is om op een manier te vieren die voor jou persoonlijk betekenisvol is en die past bij je moderne levensstijl.
Recept voor een “vegan” Mabon gerecht
Voor een ontzettend lekker veganistisch recept voor 4 personen dat perfect past bij het vieren van Mabon kan ik deze pompoenrisotto aanbevelen. Je kunt het maken met voornamelijk Nederlandse producten.
Ingrediënten:
- 1 middelgrote flespompoen
- 2 eetlepels olijfolie
- 1 ui, fijngehakt
- 2 teentjes knoflook, fijngehakt
- 300g risottorijst
- 1 liter groentebouillon
- 100ml witte wijn
- Verse tijmblaadjes
- Zout en peper naar smaak
- Optioneel: veganistische parmezaanse kaas
Bereidingswijze:
- Verwarm de oven voor op 200°C. Schil de pompoen, verwijder de zaden en snijd het vruchtvlees in blokjes. Leg de pompoenblokjes op een bakplaat, besprenkel met olijfolie en bestrooi met zout en peper. Rooster de pompoen in de oven tot ze zacht en licht gebruind zijn, ongeveer 25-30 minuten.
- Verhit de olijfolie in een grote pan op middelhoog vuur. Voeg de ui en knoflook toe en bak ze glazig.
- Voeg de risottorijst toe en roer goed door tot de rijst glazig is.
- Blus de rijst af met de witte wijn en laat deze volledig absorberen.
- Voeg vervolgens een soeplepel groentebouillon toe en roer regelmatig tot de bouillon is opgenomen. Herhaal dit proces totdat de rijst gaar is, dit duurt meestal ongeveer 18-20 minuten.
- Voeg de geroosterde pompoenblokjes en verse tijmblaadjes toe aan de risotto en roer goed door. Breng op smaak met zout en peper.
- Serveer de pompoenrisotto warm, eventueel bestrooid met wat veganistische parmezaanse kaas.
Mabon: Het Verloren Kind van Modron
In het diepe, donkere woud van Gwynedd leefde eens een koningin genaamd Modron. Zij was een krachtige koningin, een druïdesse en een godin van de natuur. Ze hand één pasgeboren kind, een zoon met de naam Mabon. Ze gaf haar zoon de naam Mabon, het was haar grootste trots. Een stralend pasgeboren kind, gevuld met het licht van de zon en de kracht van de maan. Maar het geluk van koningin Modron zou van korte duur zijn.
Mabon was geboren op het moment dat de dagen merkbaar korter beginnen te worden. De zomer liep op zij einde en de herfst was op komst. Op een donkere nacht, terwijl Mabon nog maar drie dagen oud was, werden hij en zijn wieg gestolen. Boosaardige elfen, jaloers op de macht van Modron en haar zoon, hadden Mabon ontvoerd. Deze elfen namen hem mee naar een vesting, diep verborgen in de andere wereld en ver weg van de wereld van mensen, zijn moeder en zijn volk.
Modron was ontroostbaar. Ze zwoer haar zoon terug te vinden en liet alle krachten van de natuur oproepen. Vogels vlogen door het land om naar Mabon te zoeken, rivieren stroomden in tegengestelde richting om aanwijzingen te geven, en de wind fluisterde geheimen in de oren van de bomen. Jarenlang zocht Modron naar haar verloren zoon. Ze raadpleegde druïden, tovenaars en zelfs de meest wijze dieren van het woud. Maar alle sporen leken te verdwijnen in de mist.
Ondertussen groeide Mabon op in de verborgen vesting. Hij wist niets van zijn afkomst of van de liefde van zijn moeder voor de pasgeboren Mabon. Maar zelfs in gevangenschap bleef zijn licht schijnen. Hoe zuur ze het leven van Mabon ook probeerden te maken, de vileine elfen konden zijn geest niet breken.
Op een dag hoorde Mabon een lied. Het was het lied dat zijn moeder voor hem had gezongen pas nadat hij geboren was. Diep van binnen moet Mabon het lied hebben erkend. Verrast en vol hoop volgde hij het geluid. Het leidde hem naar een geheime tunnel, die hem weg voerde van “de andere wereld” terug naar de wereld van mensen.
Met de hulp van een oude eik, ontsnapte hij uit de andere wereld, en kwam hij terug in de wereld van mensen. Hij volgde de sterrenhemel, die hem de weg naar huis wees.
Na een lange tocht, zag Modron de volwassen geworden Mabon door de velden naar huis toe komen. Ze had hem ooit maar drie dagen gehad maar diep van binnen wist ze wie hij was. Na al die jaren kon zij haar kind weer in de armen sluiten en was het geluk eindelijk weer compleet. Mabon was teruggekeerd, sterker dan ooit tevoren. Samen met zijn moeder de druïdesse brachten ze hoop en vertrouwen terug in het land.
En zo werd Mabon een symbool van hoop, veerkracht en de onbreekbare band tussen moeder en kind. Zijn verhaal wordt nog steeds verteld, als een herinnering aan de kracht van liefde en de eeuwige cyclus van leven, dood en wedergeboorte.
